Wrocławskie osiedle swój obecny kształt uzyskało dopiero po II Wojnie Światowej, ze względu na zniszczenia jakich doświadczyło. Niemal całkowicie zrównano je z ziemią, dlatego wymagało pełnej odbudowy. Przez kilkanaście lat po wojnie obszar ten - nie licząc wyburzenia resztek przedwojennych budynków i wyremontowaniu kilku nadających się do odtworzenia - pozostawał niemal całkiem pustym, niezabudowanym placem, liczącym sobie ponad 100 hektarów, więc terenów do zagospodarowania było naprawdę sporo.
Dopiero lata 60. i 70. przyniosły szybką rozbudowę tego terenu. Plac podzielono umownie na cztery części - A (Anna), B (Barbara), C (Celina) i D (Dorota). Większość tutejszych budynków mieszkalnych powstała w technologii wielkopłytowej. Wśród nich wyróżnia się tzw. „mrówkowiec” 11-kondygnacyjny budynek o długości 235 metrów mieszczących 800 mieszkań, jest położony przy ul. Drukarskiej. A także jeden z pierwszych wybudowanych w tej okolicy „jamnik”, ten z kolei posiadał standardowo 4 kondygnacje, natomiast podzielony był na 14 klatek schodowych. Reszta to standardowe bloki mieszkalne 5-, bądź 11-kondygnacyjne.
Okolice słyną z dużych inwestycji, pod koniec lat 70. W północnej części osiedla wybudowano 11-kondygnacyjny hotel „Wrocław”, jeden z pierwszych obiektów oddanych „pod klucz” przez firmę zagraniczną. Kolejną inwestycją „na miarę” było wybudowanie przy skrzyżowaniu ulic Powstańców Śląskich i Wielkiej w roku 1982 25-kondygnacyjnego biurowca Poltegor Centre. Obecnie obiekt już nie istnieje, został rozebrany w 2007r. Można śmiało stwierdzić, że w tych okolicach zawsze mierzono „wysoko”, na miejscu rozebranego biurowca rozpoczęto budowę wieżowca o charakterze handlowo-usługowym. I tak w 2012 roku zakończone budowę Sky Towera. Wysokość budowli ma 212/215 metrów i liczy 51 kondygnacji. Trzeba przyznać, że twórcom nie zabrakło ambicji, na wieży znajduje się również punkt widokowy udostępniony do zwiedzania.